Ηγεσία και... ηγέτες!

Λίγος μύθος... λίγος θρύλος... λίγη διορατικότητα και... λίγη ... αξιοπρέπεια...!

Άλλοι... Ηγέτες και... άλλοι... ηγέτες...

Ποια θα ήταν τα συστατικά ενός μεγάλου ηγέτη; Πολλά! Και ποικίλα! Ο κάθε ένας από αυτούς που αντικειμενικά θεωρήθηκαν μεγάλοι ηγέτες είχε τα δικά του! Υπήρξε μοναδικός ή μοναδική! Δεν προσπάθησε να μιμηθεί κάποιον άλλο... απλούστατα διότι δεν υπήρχε λόγος!

Τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας του Ghandi, για παράδειγμα, ήταν τόσο δικά του και τόσο πηγαία... που... θα καταντούσε σάτιρα να προσπαθήσει να μοιάσει ή να συμπεριφερθεί σαν τον... Kemal, φερ' ειπείν!! -Η επιλογή των δύο ανδρών έγινε με μόνο κριτήριο την απόλυτη αντίθεση στον χαρακτήρα τους-

Και δεν αναφέρομαι στον τόνο της φωνής τους ή στην έκφραση του προσώπου τους! Αυτές είναι που λέμε οι τελευταίες πινελιές! Δεν αναφέρομαι στο λεξιλόγιο ή στην φρασεολογία τους... αυτό είναι το χρώμα! Φανταστείτε όμως τον Ghandi με την επιθετικότητα και την εκδικητικότητα του Kemal, και τον Kemal, αντίστοιχα, με την πραότητα, την ηρεμία και την φιλαλληλία του Ghandi! Αστείο δεν είναι;

Αλήθεια, αν κάναμε ένα πείραμα... αν είχαμε την δυνατότητα να ανταλλάξουμε τις προσωπικότητές τους... να τους βάλουμε τον έναν στην θέση του άλλου... άραγε θα έμεναν στην ιστορία; Ή ακόμα καλύτερα... θα γίνονταν ποτέ αρχηγοί και ηγέτες;

Όχι! Η απάντηση είναι όχι! Και το γιατί είναι απλό! Ο κάθε λαός, ανάλογα την χρονική στιγμή και συγκυρία στην οποία βρίσκεται, ανάλογα με τα προβλήματα που αντιμετωπίζει, βγάζει μέσα από τα σπλάχνα του τον ηγέτη του... τον ηγέτη που του χρειάζεται την στιγμή εκείνη! Τον ηγέτη που μπορεί να διαχειριστεί την δεδομένη κατάσταση!

Και αν παρατηρήσουμε πιο προσεκτικά τα ιστορικά δρώμενα, θα δούμε ότι οι μεγάλοι ηγέτες αναδείχθηκαν πάντοτε σε δύσκολες για τους λαούς στιγμές... στις στιγμές εκείνες που υπήρχαν ανυπέρβλητα προβλήματα... εκεί που ο λαός ή το κράτος... είχε τελματώσει!

Και αν εξετάσουμε βαθύτερα την κάθε περίπτωση ηγέτη σε σχέση με το λαό του και την συγκυρία στην οποία αναδείχθηκε, θα διαπιστώσουμε ότι όσο πιο κρίσιμη ήταν η κατάσταση.... τόσο πιο μεγάλος και ο ηγέτης!

Ναι, λοιπόν, οι μεγάλοι ηγέτες αναδεικνύονται εκεί που το καράβι, όχι απλά παίρνει νερά... αλλά και ήδη έχει βουλιάξει!!!

Αναδεικνύονται αξιοκρατικά, γιατί σε αυτήν την συγκυρία κανείς δεν χρειάζεται να μεθοδεύσει για να κερδίσει... γιατί πολύ απλά δεν έχει μείνει τίποτα για να κερδίσει...

Αναδεικνύονται εκεί που όλοι οι λιγόψυχοι... κάνουν πίσω!!! και μένουν μόνον αυτοί μπροστά... με ενδόμυχους φόβους - ναι... κι όμως!..- με αίσθηση ευθύνης... και αν θέλετε και με το όνειρο να επαναφέρουν το καράβι στην επιφάνεια της θάλασσας να σκίζει και πάλι αγέρωχο τα νερά... γιατί πιστεύουν ότι μπορούν... και το αποδεικνύουν εμπράκτως! Γι' αυτόν τον λόγο άλλωστε μένουν και στην ιστορία...

Βέβαια, θα μου πείτε, η ιστορία θα γράψει και αυτούς που βούλιαξαν το καράβι! Σωστά! Και το χειρότερο ξέρετε ποιο είναι;; Ότι θα νομίζουν κι αυτοί ότι υπήρξαν ηγέτες!!!

Αφιερωμένο εξαιρετικά...

Phaethon