Σιωπές

Λέξεις!

χάνονται στην άμμο...

..λέξεις!

χάμω.. απ' την βροχή!

...όσα λόγια κι αν πετούσαν

ΌΛΑ

...πέσαν κάπου εκεί..

..άλλα που είπα,

ή δεν είπα;

..ίσως σκέφτηκα μοναχά

μα κι αυτά..

ψυχή δεν έχουν;

ΌΛΑ

...πέσαν κάπου εκεί!

Διαμαντάκια μες την άμμο..

χαμερπή.. και ταπεινά...

Μια πνοή...

ένα χεράκι..

..αν τα βρούνε!

..αν τα δούνε!

της ψυχής η γιατρειά..

...με λιακάδα θα ζεστάνει

τον ορίζοντα ξανά..

Ελευθερία.. ξανά...

..ψάχνω απεγνωσμένα, θάλασσα...

...ψάχνω να βρω εσένα..

Γαλήνη σε ονόμασαν

μα σ' έπνιξαν στο ψέμα..

σου' δωσαν ψεύτικα κεριά,

...ούτε φιτίλι έχουν...

σου' δωσαν ψεύτικη φωτιά,

να καις, μα δεν γητεύεις.....

Βρες την αλήθεια, θάλασσα!

..για μόνο εσύ μπορείς...

Κι αν θάλασσα τα ψέματα,

πνίξ' τα όπως εσύ ξέρεις!

Δωσ' τους θάνατο αργό...

όπως αυτόν που δώσαν

στις κάποτε ελεύθερες ψυχές,

που έπειτα στοιχειώσαν...

Και δώσε τα κουφάρια τους

τροφή στα μαύρα όρνεα...

να φάνε να χορτάσουνε,

να ζήσει ο Προμηθέας!

Φωτιά αληθινή να βρω..

....να ξέρει να αναλώνει...

Ηλιαχτίδα

Και είδα κι αυτό...

που νόμιζα πως το' χα χάσει

μέσα στων βέβηλων τη χάση...

Μα.. το' δα...

Γνώριμη εικόνα... κι αν παλιά...

...πόσα χαμόγελα!

Όλα γυρνάνε πίσω!

κι ο χρόνος... και τα νιάτα...

...μα η ομορφιά;

Αλλάζει, ωριμάζει..

γίνεται δάκρυ και χαρά...

αναμονή.. και γεύση...

Ένα χαμόγελο ξανά...

Φερ' το κι ας μην ειν' δικό μου!..

Ας το φορέσω μια φορά...

Και παρ' το συ για πάντα.

Δανεική πυξίδα

Κείτονται όλα...

όνειρα παλιά..

όνειρα νέα...

όλα εκεί... εδώ!

Κι όμως!... Αποκάλυψις τώρα..

το μεγαλύτερο ψεύδος...

αυτό προς εαυτόν...

Κάτω από τον λεπτό πάγο...

του τέλειου... του αυτοτελούς...

πήγε και κρύφτηκε η αλήθεια...

Άγνωστο αν ποτέ ανακαλυφθεί...

κι αν...

άγνωστο αν ποτέ αναγνωριστεί...

Αν, όμως... όταν...

θα κάψει στο διάβα της

κήρυκες και σοφούς...

όνειρα που μας μαθαίναν...

χρόνια πεταμένα

μακριά από την ζωή!

Μια σπίθα ελευθερίας...

Κι έφυγε...

..γιατί βαρέθηκε να μιλάει με μάσκες...

γιατί βαρέθηκε να γελάει με μάσκες...

γιατί βαρέθηκε να κοιμάται με μάσκες...

...κι έφυγε

γιατί βάρυνε η μάσκα το πρόσωπό της...

γιατί θέλησε να κοιμηθεί ένα βράδυ χωρίς αυτήν...

γιατί ο ήλιος ποθούσε να κάψει τα μάγουλά της...

...ελεύθερη...

...άνθρωπος!